In onze letselschadepraktijk gaat het in hoofdzaak om schadevergoeding. Het slachtoffer dient natuurlijk te worden gecompenseerd in de (on)kosten, dat is niet spannend. Maar een ongeval kan een veel ingrijpender gevolg hebben, en dat betreft dan vooral een geheel of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid (gemiste carrière, pensioenschade e.d.), de hulpbehoefte in verband met huishoudelijke taken of het klussen in de woning, of de noodzaak tot verhuizing naar een passende woning. Het is evident dat het dan gaat om grote bedragen. Zoals de Hoge Raad heeft aangegeven, maken wij dan een vergelijking tussen de situatie met en zonder ongeval. Over de situatie met ongeval bestaat  doorgaans geen discussie, die is zichtbaar vanaf het moment dat het ongeval heeft plaatsgevonden. Spannend wordt het in verband met de would be-situatie, hoe zou het zonder ongeval in het leven van het slachtoffer zijn gegaan. En dan gaat zich een verschil aftekenen.
In feite maken wij een reconstructie van de toekomst van het slachtoffer, een reconstructie van een toekomst die niet heeft kunnen plaatsvinden. U kunt zich voorstellen dat de verzekeraar die toekomst minder rooskleurig ziet en dat heeft een simpele reden. Hoe minder gunstig deze onwerkelijk gebleven toekomst er uitziet, hoe lager de schadevergoeding.
Nu hebben wij in onze gereedschapskist aardig wat instrumenten om deze discussie te voeren. Dat betreft in de eerste plaats het zorgvuldig verzamelen van zoveel mogelijk puzzelstukken en het innemen van daaraan gerelateerde standpunten. Vaak genoeg kan een verzekeraar worden overtuigd, ook omdat de Hoge Raad heeft geoordeeld dat aan de toekomst van het slachtoffer geen zware bewijseisen mogen worden gesteld. Maar niet altijd. Dan kunnen wij, als advocaten, de rechtbank vragen een beslissing te nemen. In de letselschadepraktijk hebben wij daarvoor een unieke procedure, de deelgeschilprocedure. Op relatief eenvoudige wijze kan de zaak dan aan de rechtbank worden voorgelegd. Aan die procedure zijn voor het slachtoffer doorgaans geen kosten verbonden. Dat was ook de bedoeling van de wetgever, die een laagdrempelige procedure voor het slachtoffer wil op het moment dat de onderhandelingen vastlopen. En goede timing is daarbij overigens wel wezenlijk.
Ik heb dit jaar weer een aantal zaken in mediation afgewikkeld. Dat is een mooi instrument om tot een oplossing te komen. De rechtbank hakt een knoop door en dat kan gunstig of ongunstig uitpakken. Dat is nu eenmaal het risico van procederen. In het kader van mediation wordt de knoop ontrafeld en zetten partijen zich in om tot een oplossing te komen. Dat werkt heel goed als beide partijen de intentie hebben om eruit te komen. Als het slachtoffer na zo’n dag mediation met een tevreden gevoel naar huis rijdt en de zaak tot een oplossing is gebracht, dan is onze missie geslaagd .
Hoewel niet alle verzekeraars voor mediation openstaan en liever de rechtbank een beslissing laten nemen komt het steeds vaker voor dat wij met een mediator aan tafel zitten. Ik zie een tendens dat, zeker in de langlopende zaken, de bereidwilligheid om te kiezen voor mediation bij verzekeraars op enig moment toeneemt. Op langslepende letselschadezaken zit immers niemand te wachten. Ik ben er een groot voorstander van.

De heer mr. Nino Pennino