Op 30 mei jl. was er een belangrijke uitspraak die de positie van het slachtoffer tegenover de verzekeraar (verder) heeft versterkt.

Waar ging het om?
In 1998 liep benadeelde letsel op ten gevolge van een medische fout. In 2004 werd een vaststellingsovereenkomst gesloten tussen benadeelde en de verzekeraar zonder dat de benadeelde (op dat moment) werd bijgestaan door een advocaat. Het betrof een zaak met zeer ernstig lichamelijk en psychisch letsel.

Na enkele maanden wendt de benadeelde zich in paniek tot een advocaat en bespreekt de gehele situatie. Er wordt een procedure gestart waarbij wordt aangedrongen op vernietiging van de vaststellingsovereenkomst en vergoeding (alsnog) van de volledige schade.

De rechtbank overweegt dat de benadeelde onvoldoende had gesteld dat het ziekenhuis wist of moest begrijpen dat de hem met het sluiten van een vaststellingsovereenkomst onrecht was aangedaan. Op grond van deze overwegingen kon het naar het oordeel van de rechtbank evenmin worden geconcludeerd dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn wanneer benadeelde aan het finale kwijtingsbeding in de vaststellingsovereenkomst werd gehouden. De benadeelde was daaraan, volgens de rechtbank, dus gebonden en de verzekeraar hoefde niet bij te betalen.

Het Hof Den Haag dacht daar evenwel anders over: “In een zaak als deze, waarin sprake is van ernstig lichamelijk en psychisch letsel als gevolg van een serieuze medische fout, had EMC er in redelijkheid niet toe mogen overgaan met [appellant] een finale vaststellingsovereenkomst te sluiten, zonder dat hij werd bijgestaan door een ter zake kundig juridisch raadsman. Letselschadeberekening is immers ingewikkelde materie, zeker in een geval als het onderhavige waarin de schade op jonge leeftijd is ontstaan en sprake is van vele parameters, waarbij een kleine verschuiving tot grote consequenties kan leiden.”

Hiermee wordt een belangrijk signaal afgegeven aan verzekeraars. In gevallen als deze, waarbij zwaar letsel speelt of letsel met belangrijke consequenties, mag de verzekeraar niet zomaar tot afwikkeling van de zaak overgaan. Zij hebben dan een zekere verplichting om slachtoffers te bewegen zich te laten bijstaan door een ter zake deskundige, zoals een letselschadeadvocaat. De getroffen regeling is anders niet bindend en de benadeelde kan er dus op terug komen. Ik vind dit een mooi voorbeeld van Fair Play.